FAQ

Klienci często proszą o worek na określonej wielkości podając docelową masę. Produkty mają bardzo różne ciężary nasypowe. Worek na 1000 kg może mięc pojemność 200 litrów ale równie dobrze 2500 litrów. Dlatego podstawową informacją przy opracowywaniu specyfikacji jest ciężar nasypowy pakowanego produktu. Na tej podstawie możemy wyliczyć pojemność worka dla rządanej masy całkowitej opakowania. Po wyborze rodzaju palety, np. EURO, możemy określić wysokość worka.

Większość worków ma nośność do 1000 kg, jest to najpopularniejsza wartość. Wynika ona także z tego, że na samochód ciężarowy zwykle wchodzą maksymalnie 24 palety, czyli 24 worki, a więc 24 tony. Oczywiście produkuje się także big bagi o nośność 1500 kg, 2000 kg a nawet większej.

Jest to współczynnik bezpieczeństwa. W skrócie mówi on, ile w teście na zrywanie wytrzymuje opakowanie. SF 5:1 oznacza, że worek na 1000 kg wytrzymał min. 5000 kg. Jest to minimalny współczynnik dla big bagów. Worek oznaczony SF 5:1 jest zaprojektowany do użytku jednorazowego. Worki oznaczone SF 6:1 mogą być używane wielokrotnie. Worki oznaczone SF 8:1, są przeznaczone do intensywnego wielokrotnego użytku i mogę być naprawiane. Te ostatnie są rzadko stosowane.

Normy nie mówią ile razy można użyć opakowania. Zależy to od wielu czynników takich jak: nośność opakowania, warunki pracy, rodzaj pakowanego materiały. Ważne jest aby stan worków był monitorowany, szczególnie w okolicach dna i komina wysypowego. W razie wątpliwości zawsze bezpieczniej użyć nowego opakowania. W przypadku opakowań do żywności dodatkowym czynnikiem jest higiena i czystość worka. W przypadku wielokrotngo użycia partie produkcyjne będą miały styczność ze sobą, co może wpłynąć na jakość produktu i brak identyfikowalności. Rozwiązaniem w takich wypadkach może być użycie jednorazowych wkładek foliowych. Worek może wykonać wiele cykli, podczas gdy wkładki są traktowane jako jednorazowa bariera.

Czasami może dochodzić do sytuacji w której big bag ciężko opróżnić z uwagi na to, że towar ma tendencję do zbrylania, lub klinuje się w kominie dolnym. W takich przypadkach można zastosować szeroki komin wysypowu lub np. dno w postaći stożka. Ostatecznością są opakowania z dnem w postaci fartucha. Jednak takie rozwiązanie bywa kłopotliwe w przypadku towarów o dużym ciężarze nasypowym.

Na to czy worek nadaje się do pakowania żywności czy też nie mają wpływ dwa czynniki. Pierwszy z nich dotyczy faktu czy użyte komponenty spełniają wymagania odnośnie kontaktu z żywnością. Ma to związek z zawartością metali ciężkich, czy też wynikami na migrację specyficzną i globalną. Ważne są też właściowości organoleptyczne, tzn. czy kontakt produktu spożywczego np. z tkaniną big baga nie wpłynie na smak czy zapach tego produktu. Wielu klientów bierze pod uwagę tylko ten pierwszy czynnik, zapominając, że równie ważne jest to w jakich warunkach powstają opakowania typu big bags. Produkcja big bagów, jest w dalszym ciągu oparta na pracy ludzi i manualnych procesach, w związku z tym istnieje wiele zagrożeń pod względem zanieczyszczeń fizycznych, chemicznych czy mikrobiologicznych. Dlatego warunkiem koniecznym jest to, aby big bagi były produkowane w kontrolowanych warunkach, gdzie jest wdrożony system zarządzania higieną. Tacy producenci pracują w oparciu o normy żywnościowe jak np. ISO 22000 czy też BRC. Dopiero spełnienie tych dwóch warunkach oznacza, że opakowanie jest bezpieczne pod względem pakowania żywności a big bag jest tzw. food grade big bags. Opakowanie może spełniać warunek pierwszy, a więc być wykonane z komponentów, które nadają się do pakowania żywności, ale big bagi mogą być produkowane w warunkach, w których istnieje duże ryzuko zanieczyszczenia np. resztkami nici, włosów czy też pleśni lub bakterii.

Wiele firm z branży spożywczej wybiera do pakowania swoich produktów modele big bagów wykonane tylko z tkaniny, często powlekanej z uszczelnieniem szwów. Jest to rozsądna cenowo opcja, doceniana także pod względem funkcjonalnym oraz pod względem recyklingu (taki big bag w 100% składa się z polipropylenu). Należy jednak pamiętać, że nie pozostają one bez wad. Przede wszyskim, w zakresie barierowości jest to raczej prymitywne opakowanie (łączenie lementów odbywa się poprzez szycie a otwory po igłach wypełnia specjalny uszczelniacz). Podobnie jeżelei chodzi o ich czystość, nie mają porównania do opakowań wyposażonych we wkładkę. Szczególnie w przypadku towarów o drobnej frakcji np. jak mleko w proszku, czy skrobia, sugrujemy używanie worków z wkładem. Ma to także duże znaczenie w przypadku pakowania produktów, które będą transportowane drogą morską lub które mają być przechowywane przez dłuższy czas. W takich wypadkach worek powininen być wyposażony co najmniej we wkładkę wykonaną z polietylenu (PE). Bardziej wymagające produkty, które są wrażliwe na wilgoć (w efekcie powodując zbrylenie), zapachy (utratę aromatu), tlen (np. skutkując rozpadem kwasów tłuszczowych) powinny być pakowane we wkłady wykonane z bardzij zaawansowanych folii lub laminatów, które mają w składzi np. poliamid, EVOH, PET czy aluminium. Niechęć niektórych klientów do wkładek wynika częściowo z historycznych doświadczeń, kiedy wkładki były wkładane do worków i stanowiły tylko prosty rękaw. Taka konstrukcja mogła powodować przesuwanie się wkładu podcza pakowania oraz wypadanie wkładki podczas wysypu, lub wręcz odwrotnie, mogła także zapychać komin wylotowy. Te obawy nie są już uzasadnione, obecnie produkowane wkłady są profilowane w kominach, więc ich kształt i wymiary odzwierciedlają kształt zewnętrznego big baga. To w połączneniu z montażem wkładu, poprzez klejenie wkładki lub jej wszycie, powoduje, że jest ona integralną częścią worka. Pakowanie takiego big baga oraz jego opróżnianie w zasadzie niczym się nie różni od big bagów bez wkładki.

Big bagi potocznie nazywane antystatycznymi, to takie, które stanowią zabezpiecznie przed negatywnymi skutkami wyładowań elektrostatycznych, które w skrajnym wypadku mogą spowodować eksplozję podczas napełniania lub opróżniania big bagów. Podczas napełniania i opróżniania big bagów dochodzi do gromadzenia się ładunków elektrostatycznych. Jeżeli pakowany produkt, lub atmosfera wokół niego, ma wystarczająco niską minimalną energię zapłonun(MEZ), to w momencie przeskoku iskry może dojść do wybuchu. Większość pakowanych w big bagi produktów może być pakowana w big bagi Typu A, które nie stanowią żadnego zabezpiecznia przed elektrycznością statyczną. Czynnikiem, kóry to determinuje jest właśnie minimalna energia zapłonu. Przy niskich wartościach tego paramatru (szczegóły w normie IEC 61340-4-4), konieczne jest użycie big bagów typu B (antystatycznych) lub modeli bardziej zaawansowanych jak big bagi typu C (odprowadzające, które wymagają uziemienia) czy big bagi D (rozpraszające, które nie wymagają uziemienia). Zdarza się, że klienci używają niewłaściowych typów big bagów. Wynika to czasami z niewiedzy, a czasami z przyzwyczajenia („zawsze używaliśmy takich big bagów i nigdy nie doszło do wypadku”). Należy pamiętać, że fakt, że do tej chwili nie doszło do wybuchu, nieoznacza, że takie działanie jest bezpieczne.

Big bagi typu B, C i D mogą być wyposażone we wkładki, jednak należy pamiętać, że tak jak sam big bag wymaga odpowiedniej budowy, także folie wymagają specjalnego składu (receptury). Przeważnie stosuje się folie antystatyczne (w tym permanentnie antystatyczne) lub odprowadzające ładunki elektrostatyczne.

Substancje niebiezpieczne określone tzw. kodami UN jak np. popularny UN 3077 mogą być pakowane w big bagi. Oczywiście, nie wszystkie tzw. kody UN wymienione w ADR Book mogą być pakowanie w big bagi, niektóre produkty wymagają np. sztywnych opakowań plastikowych lub metalowych. Jeżeli dana substancje pozwala na użycie big baga, wtedy producent, może zaprojektować opakowanie dopasowane pod wzgledem objętości, ciężaru nasypowego oraz docelowej nośności opakowania. Należy pamiętać, że opakowanie powinno być w pełni wypełnione. Big bag certyfikowany na UN ma mocniejszą konstrukcję od standardowego big baga, wynika to przede wszystkim ze znacznie wiekszych wymagań wytrzymałościowych. Podczas certyfikacji, worek przechodzi sześć różnych prób. Najtrudniejszą z nich jest zwykle zrzut worka z wysokości (w zależności od toksyczności produktu np. II czy III grupa opakowaniowa, ta wysokość jest różna, im bardziej toksyczny produkt tym większa wymagana wysokość). Worki certyfikowane na UN powinny być prawidłowo oznaczone, co także jest ściśle opisane w księdze ADR. Warto pamiętać, że niektóre kody UN jak np. kod UN 3077 wymagają aby worek był wyposażony we wkładkę (Liner). Kupując worki ze znakiem UN, powinniśmy zawsze sprawdzić czy producent opakowania posiada aktualny certyfikat.

Od niedawna istnieje możliwość zbiorczego pakowania big bagów, oktabin czy innych dużych pojemników próżniowo, lub z wykorzystaniem gazów obojętych. Paktainer oferuje big bagi, wkłady lub kaptury wyposażone w specjalne zawory, które wykorzystują technologię opracowaną przez VQM packaging. Umożliwia ona w szybki sposób wytworzenie próżni lub „przepłukanie” zawartości np. azotem. Celem takich działań jest przeważnie zmniejszenie zawartości tlenu w opakowaniu, co skutkuje dłuższą przydatności do spożycia, i może radykalnie zmienić technologię i procesy produkcyjne po stronie klienta. W efekcie próżni, klient może utrzymać także znaczną redukcję objętości pakowanego produktu, a także zachamowanie nieporządanych procesów jak rozwój pleśni czy grzybów. Przykładowymi beneficjentami tych rozwiązań są producenci np. kawy, herbaty, nasion, konopii czy orzechów.